Met de fruitmuren rond de rozentuin en de mur à retranchements bij de voormalige boomgaard experimenteerde vroegere bewoner Pieter de la Court van der Voort (1664-1739) met het kweken van leifruit. Hij bouwde tussen 1688 en 1716 vier experimentele fruitmuren met verschillende oriëntaties en hellingshoeken om te zoeken naar mogelijkheden om de oogsttijd van het fruit te verruimen. Hij gebruikte deze muren om exotische en bijzondere leifruitrassen te kweken die anders “in de open lucht geplant, bij ons bezwaarlijk rijpe vrugten geeven of anderszints onvolmaakt worden”. Hij heeft met de vroege eind 17^de-eeuwse experimentele fruitmuren van Berbice een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de fruitmuren in Nederland. Zijn bevindingen heeft hij beschreven in zijn boek uit 1737.

De Oranjerie en de door oude fruitmuren ommuurde voormalige moestuin vormen een uniek ensemble in de oorspronkelijk 17^de-eeuwse vroeg 18^de-eeuwse tuinaanleg van deze buitenplaats. Zelfs vanuit Engeland kwamen geïnteresseerden in de 18^de eeuw speciaal naar Berbice om de muren met het leifruit te bekijken. Het is de enige plek in Nederland met zoveel verschillende experimentele fruitmuren. Samen met Marlot in Den Haag zijn dit de oudste fruitmuren van Nederland. Vrijwilliger Hennes Claassen vertelt over de bijzondere tuinmuren, over de oude kunst van het leifruit kweken, en hoe het leifruit op Berbice weer een prominente plaats inneemt.