De uitgebloeide rozen werden gesnoeid, en laat op de vrijdagavond werd er nog gewied en gesproeid omdat de voorspelde regen niet kwam. In Voorschoten waren de hele dag al taarten gebakken voor de meest bijzondere zaterdag van het jaar. Open Monumentendag? Dag van het Kasteel? Doen anderen ook. Maar de Rozentea van Berbice is uniek.

Het was een zonovergoten middag, de rozen gaven kleur en geur, de dames in zomerjurken flaneerden naast trotse begeleiders, kinderen picknickten met cupcakes op het gras en het geroezemoes van tevreden stemmen vormde een stemmig achtergrondkoortje. Het was genieten van de schoonheid van de vele rozen in volle bloei, en van thee en heerlijk gebak. En voor iedereen, rozenadoptieouders EN vrijwilligers, komt daar dan nog het tevreden gevoel bovenop dat je hier iets aan hebt bijgedragen, en vandaag dubbel mag genieten.

Het is geen wonder dat er niet veel rosaria meer zijn; een rozentuin vraagt het hele jaar door veel zorg en hard werk. Doordat de rozenadoptieouders 5 euro betalen voor een kale rozenstruik die in het volgende seizoen kan worden geplant, komen er steeds meer bedden bij. Het rozenadoptieplan wordt beheerd door onze vrijwilligers Jan-Willem en Jeannette van Borselen. Ook op deze dag werden 90 rozen geadopteerd! Grappig dat veel mensen hun voorkeur uitspraken voor een bijzondere lila roos in het proefbed, terwijl anderen die kleur absoluut niet mooi vonden. Speciale dank aan de aardige oudere mijnheer met vrouw en dochter, die weer 10 rozen adopteerde en met een olijke knipoog zei: “Als ik er volgend jaar weer 10 adopteer, dan zijn het er in totaal 100! En nu ga ik weer een stukje taart uitzoeken!”

Tja. De taarten. Ons boekje “Baksels van Berbice” is al lang geleden uitverkocht, maar het assortiment groeit mee met de rozentuin: red velvet taart, triple chocolate, worteltjestaart, appel-kaneel cake, carameltaart, rozencupcakes, merengue met rozenroom en aardbeien, brownies met peanutbutter & jelly, lemon drizzle cake, dadeltaart, koffietaart, flan, frambozen/tijm taart en zebrataart, notentaart, rozijnencake en NOG veel meer. Het lijstje leest bijna als een gedicht.

Bordjes met de prachtige, échte gedichten van Brig, onze hofdichteres, stonden door het park heen en in de rozentuin. Ze kan met haar woorden de tijd even stilzetten en ons met andere ogen laten kijken naar de buitenplaats. Aan het einde van de middag, nadat de c. 200 bezoekers weer naar huis waren gegaan, las Brig ons een gedicht voor. De lage stralen van de avondzon lieten de vaas met rozen op het graf van mejuffrouw Begeer warm oplichten.

De belofte van deze rozentuin komt uit.

Marjoleine Kooper-Huigen